Мумтозтарин ҳисобдон дар ҳисоб кардани соҳиби моли бесоҳиб оҷиз монд.
***
Шикоят: Чинҳои пешониям аз ҷафои андозчинҳоянд.
***
Занак, аз бесариҳои ман наранҷ. Охир, дар хона танҳо ту сардорӣ!
***
Аз назари соҳибхона меҳмоне, ки дастовез надорад, даст надорад.
***
Аз рӯзе ки занамро “асалакам” мегуфтагӣ шудам, ӯ маро “занбӯри асал мегӯяд”.
***
То мансаб гирифтан танҳо худ “девона” буд, мансаб гирифту ҳамаро “девона” кард.
***
Бағали камбағал сард аст.
***
Ҳикмат: дурӯғе, ки фоида меова рад, рост аст.
***
Аз рӯзе ки чатр харидам, суруди дӯстдоштаам “Борон, бибор!” аст.
***
Баъзеҳо “ҷонакам, ҷонакам” гуфта, касро аз ҷон безор мекунанд.
***
Нав сари калобаро ба даст оварда будам, ки худи калобаро аз ман рабуданд.
***
Аз хислатномаи баъзеҳо огаҳӣ ёфта, оина ба шаффофии худ шубҳа кард.
***
Аксаран остинбарзадаҳо тамо шобин мешаванду остиндарозҳо – коргар.
***
Магар аз мансаб сабукдӯш шудани сардор кори хайр аст, ки ҳама “хайрият” гуфтанд?!
***
Набиштае дар қуттии сигор: Ҳушёр бошед, дуд аз димоғатон мебарояд!
***
Баъзан санади талафи ҳосил аз худи ҳосил бештар фоида меоварад.
***
Ман аблаҳ? Ана, акнун сабаби ба ту мадад расонданамро фаҳмидам!
***
Пешгаҳи хона он ҷост, ки дастурхон бошад.
***
Чун эълон карданд, ки филм шабона наворбардорӣ мешавад, кӯр шабпарак даъвои бозидани нақши асосиро кард.
***
Арзи соҳибхона: Меҳмон бо рафтани тезаш хуш аст, Аз худаш ҳам дастовезаш хуш аст.
***
Каллаи холии шумо анбори холии қаллобро пур мекунад.
***
Зери пояш ҳафт қабат кӯрпача партофта, даъво кард: “Мо хештаншиносем!”
***
Дард дар тани одам меҳмон. Чи қадар меҳмондӯстанд табибони мо!
***
Чун бо даъват касе толорро холӣ накард, саҳнаро ба ихтиёри ҳофизи нохушовозе гузоштанд. Дар лаҳзае дар толор касе намонд.
***
Занам ба ман он қадар ақл ёд дод, ки ниҳоят фаҳмидам: зан гирифтанам беақлӣ будааст.
***
Оқибати лаззатҳои ҷавонияшро дар пирӣ табобат кард.
***
Барои адиб аз дониста қадам задан дониста қалам задан бехавфтар аст.
***
Калимаҳое, ки ба ҷояшон дар асарҳои хурд адибон се нуқта гузошта буданд, дар деворҳои кӯчаҳо пайдо шуданд.
***
“Дар сар чормағз шикастан” чӣ маънӣ дорад, мегӯӣ? Зан гир, худат мефаҳмӣ!
***
Муаллим имрӯз вазифаи хонагиро напурсид. Охир, имрӯз Рӯзи байналмилалии сулҳ аст!
***
Дар ҳошияи китобе: “Китоби хуб будааст, ба дарди бехобиям шифо бахшид.”
***
Суръати хабари рост касеро қаноатманд накард, аз ин рӯ хабари дурӯғро эҷод карданд. Суръати баланди он ҳамаро ба ҳайрат овард.
***
– Меъдаам аз кай дард мекунад?
– Аз рӯзе ки нархи хӯрокворӣ якбора боло рафт.
Абдурауф МУРОДӢ
