Бозор СОБИР
Медурахшад чу шаддаи Парвин
Дар сари синаат ситора қатор,
Синаи софи пурситораи туст
Пораи осмони софи диёр.
Ту ба ҳар кӯчае қадам монӣ,
Кӯча бар Роҳи Каҳкашон монад.
Ту ба ҳар хонае шавӣ меҳмон,
Хона бар бурҷи осмон монад.
Дар гузарҳои деҳа хурду калон
Мешиносанд нақши пои туро,
Нуқтаи ҷанг мекунанд ҳисоб
Нуқта-нуқта пайи асои туро.
***
Абдусалом ДЕҲОТӢ
ИНТИЗОР БОШ!
(Мактуб аз фронт)
Эй нома, эй кабӯтари пайғоми дӯстон,
Парвоз кун сабук чу насими баҳорҳо,
Рав бар диёри ман – бағали кӯҳсорҳо,
Гӯй ин салому арз ба маҳбуби дилситон:
«Ҷонони дурмондаи бо ҷон баробарам,
Чанде гузашту аз ту наомад хату хабар,
Он аҳду ваъдаҳот фаромӯш шуд магар?
Не, не, ба бевафоии ту нест боварам!
Дар байни дуду оташу ғавғои корзор
Ҳар лаҳза пеши дидаам акси ту ҷилвагар,
Дар рӯзҳои даҳшату шабҳои пурхатар
Меҳрат субот медиҳаду азми устувор.
Ҳарчанд макру ҳила кунад мисли рӯбаҳон,
Ман по ба доми фитнаи душман намениҳам,
Шаҳбози кӯҳиям, ба қафас тан намедиҳам,
Авҷи шуҷоат асту шараф ҷоям аз ҷаҳон!
Ҷанг аст ҷанг, гар талабад Модари Ватан,
Дар ҳамлаҳо, ки барқсифат теғ мезанам,
Ҷон медиҳам ба мардию ёди ту мекунам,
Ёди ту мекунам, ки туӣ ёдгори ман!
Ту низ ёд кун зи ману интизор бош,
Субҳи висолу рӯзи зафар мерасанд зуд,
Хуршеди бахт мешавад аз нав, чунон ки буд,
Бо лутфу ханда бар сари мову ту нурпош!»
***
Абдуҷаббор ҚАҲҲОРӢ
БИСТ МИЛЁН
Бист милён модарону хоҳарон
Ҷовидон дар осмон ахтар шуданд.
Бист милён ахтарони осмон
Бар замин афтода хокистар шуданд.
Бист милён нахлҳои бӯстон
Хушк гардиду дигар нашкуфта монд.
Бист милён субҳгоҳонро дуруд
Дар даҳони мардумон ногуфта монд.
Мо ба ҷои он ҳама қурбониён
Зинда баргаштем аз майдони ҷанг,
Бо асою бе асою нимҷон,
Дар баданҳо захм аз тиру туфанг.
Бист милён нақшаҳои зиндагӣ,
Бист милён корҳои нотамом
Бар сари мо монд чун қарзи наҷиб,
То шавад умри шаҳидонро давом.
Хонаҳои нотамоми рафтагон
Ёфтанд анҷом бо дастони мо,
Монда онҳо хиштҳои аввалин
Хиштҳои охирин – аз они мо.
Як саҳар испорҳои мондаро
Омадему аз замин бардоштем.
Тиру пайкон як тараф бигзошта,
Ғалла аз баҳри ятимон коштем.
Чун шуданд онҳо ҳама домодзеб,
Дӯстону ҳамсилоҳони падар
Хостгорӣ рафтаем аз номашон
Бар дари гулдухтарони гулназар.
Рехтем об аз тани фарзандҳо
Мо ба ҳалқи модарони ҷонҳалок,
Бо ду дастони адаб бигзоштем
Наъшҳои сарди онҳоро ба хок.
Бист милён ахтарони осмон
Бар замин афтодаву ахгар шуданд.
Бист милён додарону хоҳарон
Ҷовидон дар осмон ахтар шуданд.
Таҳияи Низом ҚОСИМ
