Ба ифтихори 97-умин солгарди таваллуди Ашӯр Сафар, Шоири халқии Тоҷикистон ва барандаи Ҷоизаи Рӯдакӣ рӯзи 1-уми май дар шаҳри Кӯлоб маҳфили ёдбуди ин шоири баном баргузор гардид. Дар ин маросим намояндагони шаҳрдории Кӯлоб, аҳли адаб ва дӯстону пайвандони шоир ҳузур ёфтанд.
Нахуст ҳозирин дар назди нимпайкараи ин шоир, воқеъ дар маҳаллаи Шамсиддин Шоҳини шаҳри Кӯлоб, гулчанбар гузошта, хотири ӯро шод карданд. Сипас меҳмонон аз хона-музейи шоир боздид карданд.
Бахши расмии маҳфил дар толори фарҳангии дабиристони №45 сурат гирифт. Дар раванди ин маросим муовини шаҳрдори Кӯлоб Арафамо Даминзода, шоирон Сулаймон Султон, Абдуқаҳҳори Мӯсо, Нуралӣ Яъқуб ва фарзанди Ашӯр Сафар – Файзи Ашӯр сухан ронда, дар бораи рӯзгору устохонаи адабӣ, фаъолияти омӯзгорӣ ва осори Ашӯр Сафар ибрози андеша карданд.
Дар идома хонандагони муассисаи таълимии №50 аз ашъори шоир шеърҳо қироат карда, дар бораи ҳаёти ӯ якчанд намоиш рӯйи саҳна гузоштанд.
Гуфтанист, ки Ашӯр Сафар 1-уми майи соли 1928 дар деҳаи Роботингаки ноҳияи Ҳамадонӣ чашм ба олам кушода, Донишсарои шаҳри Кӯлобро дар соли 1958 бо ихтисоси омӯзгори забон ва адабиёти тоҷик ба поён расондааст. Солҳо дар макотиби таҳсилоти ҳамагонӣ ва Омӯзишгоҳи шаҳри Кӯлоб аз фанни забон ва адабиёти тоҷикӣ дарс гуфтааст. Ин шахсияти мардумошно 10-уми январи 1997 дар шаҳри Кӯлоб реҳлат кардааст.
Тибқи арзёбии пажӯҳишгарон, Ашӯр Сафар бо эҷоди шеърҳои маънидору баландмазмунаш миёни аҳли адаб ва халқ эҳтироми хоса дошт.
Маҷмӯаҳои «Гули Маҳтоб» (1983), «Базми садоқат» (1984), «Раиси Миралӣ» (1984), «Холи фатир» (1987), «Цветок луны» (ба забони русӣ, 1987), «Арзи меҳр» (ба ҳуруфи форсӣ, 1993), «Достони нотамом» (1993), «Китоби нохонда» (1995), «Рӯзи сиёҳ» (1994), «Андешаи зиндагӣ» (1997), «Хӯшаи нур» (1998), «Мунтахабот» (2003) ва «Борони ҳидоят» (2008) маҳсули эҷоди Ашӯр Сафар аст.
Ӯ барои маҷмӯаи «Арзи меҳр» сазовори Ҷоизаи Абуабдуллоҳи Рӯдакӣ гардидааст. Аз соли 1962 узви Иттифоқи журналистон ва аз соли 1967 узви Иттифоқи нависандагони Тоҷикистон мебошад.
